że zorze zagubione nocą
i oceany, które wyschły
przywraca życiu z nową mocą
2. Jest kroplą suchą, mokrym ogniem
umiarkowaniem w chwilach skrajnych
w cichym Ogrójcu, w ciemnej nocy
staje się światłem życiodajnym
3. Moja bezradność jest tak ślepa
jest tak milcząca i tak głucha
jest tak bezradna, że gdy myślę
o niej po cichu, to Bóg słucha
4. Jest bezradnością Hostii białej
którą tak nieporadnie łamię
Boga do krzyża przybitego
który swe życie oddał za mnie
5. Moja bezradność jest tak wielka
tak wszechmogąca, że to dla niej
z miłością cały się oddałeś
bezbronny w Hostii, Biały Panie.
słowa: ks. Mariusz Bernyś
muzyka: Maciej Figas ISCR
