Królu niebios (Ps 93)

1. Królu niebios! Któż imienia 
Twego zgłębi treść?
Któż tak cudnie świata zręby 
Tobie pomógł wznieść?
Światy wstały, światy runą
Za skinieniem Twym,
Tylko w łaski Twej osłonie
Można ostać się.

2. Panie, Stwórco ukochany! 
Któż Cię pojmie, któż?
Zginął w głębiach wód potopu
Świat ów pierwszy już!
Kiedyś jeszcze raz poruszysz
Starej ziemi grunt,
Zgładzi wszystkich źle czyniących
Sprawiedliwy sąd.



3. Królu chwały! Choć tak wielka
Ręki Twojej moc,
Jednak hańbę przecierpiałeś,
Szedłeś w śmierci noc;
Zły świat Ciebie w dziatkach Twoich
Dręczy jeszcze dziś,
Wszystko masz, a miejsca w świecie
Próżno szukałbyś.

4. Królu, Panie wywyższony!
Twoiśmy po grób,
Wszyscy serca przynosimy
Do Twych świętych stóp.
Tobie żyć, umierać z Tobą,
Taki nasz jest dział,
Potem w niebie z Tobą władać
W blasku wiecznych chwał!

słowa: Krystyna Roy
muzyka: Maciej Figas ISCR